«Συχνάζεις στο μικρό καφέ….»

«Συχνάζεις στο μικρό  καφέ….»

Η φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή έρχεται από το παρελθόν. Οι  Χειμερινοί Κολυμβητές, το συγκρότημα στο οποίο τραγουδούσε κατέβαινε στην Αθήνα και έδινε παραστάσεις στο Μετρό, Γκύζη και Κάλβου γωνία. Τώρα υπάρχει μόνο το κανονικό μετρό, για τη μουσική σκηνή δεν γνωρίζω

Το τραγούδι, αυτό, το «Συχνάζεις στο μικρό  καφέ…» είναι για τους αποστάσεις τις μεγάλες ανάμεσα στα πρόσωπα. Όσο και αν θες, όσο και αν πλησιάζεις χρονικά και γεωγραφικά, το άλλο πρόσωπο ξεμακραίνει. Είναι η εποχή τέτοια που επιβάλλει την πολύωρη δουλειά – και χαρά σε εκείνον που την έχει- και τη μεγάλη τεράστια απόσταση των  συναισθημάτων.

Αν θες επικοινωνία, υπάρχουν κάμερες, βίντεο, τουιτερ, facebook, Instagram. Όλα στο κινητό σου  και εσύ μένα εκεί κολλημένος στον οθόνη.

Εκείνη η συνάντηση στο μικρό καφέ, πάντα αργεί. Μια υποχρέωση καλύπτει τα πάντα. Οι βουλισμένοι χρόνοι, είναι άχρονοι, δεν τελειώνουν ποτέ.

Το τραγούδι είναι φυσικά αισιόδοξο. 

Στον δίσκο των Χειμερινών κολλητά, σχεδόν, χωρίς να έχει αυλακιά ο δίσκος προηγείτο το τραγούδι «Το πολλαπλό σου είδωλο»

Θέλεις; – Θέλω πάντα

. Ἔχεις κέφι; – Ἔχω πάντα.

Ἴσως ἔρθω… – Ἔλ᾿ ἀμέσως, μωρό μου.

 Δὲ θέλω. – Μὴν ἔρθεις.

 Δὲν ἔχω κέφι. – Μὴν ἔρθεις.

 Ἴσως ἔρθω. – Μὴν περάσεις, μωρό μου

Ένα ταξί παρακαλώ!

Η σχέση με τους οδηγούς και ιδιοκτήτες ταξί πολυετής. Καθημερινός πελάτης  από το πρωί ως και το βράδυ. Το ταξί στην Αθήνα, μας ενώνει σε συνθήκες χάους.

Στο κέντρο μπορεί κανείς να το βρει σηκώνοντας το χέρι. Είναι μάλλον εύκολο. Στα προάστια όμως χρειάζεσαι στρατηγική. Πρέπει να μπεις στην εφαρμογή ή να καλέσεις 5ψήφιο αριθμό.

Στην πρώτη επιλογή, την ηλεκτρονική, πρέπει να βεβαιωθείς πως το στίγμα στο κινητό συμπίπτει  γεωγραφικά με το σημείο που βρίσκεσαι. Το πλεονέκτημά του, είναι πως μπορείς να γνωρίζεις τα στοιχεία του οδηγού και της διαδρομής και να πληρώσεις ηλεκτρονικά, μέσω κάρτας.

 Για τη νύχτα είναι μια εξαιρετική επιλογή. Τι γίνεται όμως την  μέρα όταν οι οδηγοί κλείνουν την εφαρμογή, μην αντέχοντας τις επιβαρύνσεις.

Δεν βρίσκεις ταξί στα προάστια.

Υπάρχει η λύση των πενταψήφιων υπηρεσιών. Η ανταπόκριση είναι συνήθως εντός 10 λεπτών των οδηγών, αλλά ως καταναλωτής έχεις ήδη δεχθεί τη χρέωση της αναμονής στο τηλέφωνο, καλώντας την υπηρεσία. Έχεις τη δυνατότητα ηλεκτρονικής πληρωμής, αλλά δεν είναι πολλά τα ταξί που δέχονται πιστωτική κάρτα.

Οπότε εκεί επιστρέφεις στο μαρτύριο των ψιλών. Μέσα στη νύχτα δεν υπάρχουν ρέστα από 20εύρω

Με τον ένα ή άλλο τρόπο βρίσκεις πάντα (;)τη λύση για την επιστροφή σου.

 Ένα ταξί παρακαλώ.

Πράσινο πάνω, οχήματα κάτω

H Αθήνα δεν έχει χώρο και χώρους. Οι δρόμοι της θα είναι και πάλι  γεμάτοι από το πρωί σε λίγες ώρες, από αυτοκίνητα δικά μας και δικά σας. Ένα βουητό μέσα στο κεφάλι από το πρωί, με ανθρώπους που μετακινούνται μέσα σε ιδιωτικά αυτοκίνητα, λεωφορεία, περιπολικά, ασθενοφόρα, φορτηγά, νταλίκες από το σημείο άλφα στο σημείο βήτα. Κάθε πρωί η ίδια δουλειά, κάθε μέρα η ίδια ταλαιπωρία.

Continue reading “Πράσινο πάνω, οχήματα κάτω”

Ιπποκράτους: Ο θόρυβος

Στην Ιπποκράτους μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας έχει βάλει τα καλά της, έχει βάψει τα μάτια της και το πρόσωπο και κάνει βόλτες, στο στενό μπαλκόνι του σπιτιού της. Βγαίνει  το μεσημέρι, βγαίνει το απόγευμα και χαμογελάει. Κάτι ξέρει ή κάτι θυμάται.

Continue reading “Ιπποκράτους: Ο θόρυβος”