Γιώργος Παπανδρέου, στις “18 Σοσιαλισμός”!

**Το κενό στην αντιπολίτευση που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέπει στον Γιώργο Παπανδρέου, να επιστρέψει στο πολιτικό πεδίο και να διεκδικήσει την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και να πάρει ένα μερίδιο από τη δημοκρατική παράταξη.

**Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, σε χώρους όπως τα ΜΜΕ, την ώρα που  ο αποκλεισμός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι σχεδόν απολύτος, φανερώνει την εσωτερική κατάσταση ολοκληρωτικής δυσανεξίας που υπάρχει μεταξύ των λεγόμενων Προεδρικών και της ομάδας της ΕΑΡ και του παλιού Συνασπισμού.

**Ο κόσμος στις ελάχιστες φορές που θα δει στο γυαλί κάποιον από το ΣΥΡΙΖΑ, βλέπει είτε κουρασμένους ανθρώπους από τη ζωή και την εσωτερική ίντριγκα, είτε νέους χωρίς το κατάλληλο πολιτικό υπόβαθρο.

«Συχνάζεις στο μικρό καφέ….»

«Συχνάζεις στο μικρό  καφέ….»

Η φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή έρχεται από το παρελθόν. Οι  Χειμερινοί Κολυμβητές, το συγκρότημα στο οποίο τραγουδούσε κατέβαινε στην Αθήνα και έδινε παραστάσεις στο Μετρό, Γκύζη και Κάλβου γωνία. Τώρα υπάρχει μόνο το κανονικό μετρό, για τη μουσική σκηνή δεν γνωρίζω

Το τραγούδι, αυτό, το «Συχνάζεις στο μικρό  καφέ…» είναι για τους αποστάσεις τις μεγάλες ανάμεσα στα πρόσωπα. Όσο και αν θες, όσο και αν πλησιάζεις χρονικά και γεωγραφικά, το άλλο πρόσωπο ξεμακραίνει. Είναι η εποχή τέτοια που επιβάλλει την πολύωρη δουλειά – και χαρά σε εκείνον που την έχει- και τη μεγάλη τεράστια απόσταση των  συναισθημάτων.

Αν θες επικοινωνία, υπάρχουν κάμερες, βίντεο, τουιτερ, facebook, Instagram. Όλα στο κινητό σου  και εσύ μένα εκεί κολλημένος στον οθόνη.

Εκείνη η συνάντηση στο μικρό καφέ, πάντα αργεί. Μια υποχρέωση καλύπτει τα πάντα. Οι βουλισμένοι χρόνοι, είναι άχρονοι, δεν τελειώνουν ποτέ.

Το τραγούδι είναι φυσικά αισιόδοξο. 

Στον δίσκο των Χειμερινών κολλητά, σχεδόν, χωρίς να έχει αυλακιά ο δίσκος προηγείτο το τραγούδι «Το πολλαπλό σου είδωλο»

Θέλεις; – Θέλω πάντα

. Ἔχεις κέφι; – Ἔχω πάντα.

Ἴσως ἔρθω… – Ἔλ᾿ ἀμέσως, μωρό μου.

 Δὲ θέλω. – Μὴν ἔρθεις.

 Δὲν ἔχω κέφι. – Μὴν ἔρθεις.

 Ἴσως ἔρθω. – Μὴν περάσεις, μωρό μου

Ένα ταξί παρακαλώ!

Η σχέση με τους οδηγούς και ιδιοκτήτες ταξί πολυετής. Καθημερινός πελάτης  από το πρωί ως και το βράδυ. Το ταξί στην Αθήνα, μας ενώνει σε συνθήκες χάους.

Στο κέντρο μπορεί κανείς να το βρει σηκώνοντας το χέρι. Είναι μάλλον εύκολο. Στα προάστια όμως χρειάζεσαι στρατηγική. Πρέπει να μπεις στην εφαρμογή ή να καλέσεις 5ψήφιο αριθμό.

Στην πρώτη επιλογή, την ηλεκτρονική, πρέπει να βεβαιωθείς πως το στίγμα στο κινητό συμπίπτει  γεωγραφικά με το σημείο που βρίσκεσαι. Το πλεονέκτημά του, είναι πως μπορείς να γνωρίζεις τα στοιχεία του οδηγού και της διαδρομής και να πληρώσεις ηλεκτρονικά, μέσω κάρτας.

 Για τη νύχτα είναι μια εξαιρετική επιλογή. Τι γίνεται όμως την  μέρα όταν οι οδηγοί κλείνουν την εφαρμογή, μην αντέχοντας τις επιβαρύνσεις.

Δεν βρίσκεις ταξί στα προάστια.

Υπάρχει η λύση των πενταψήφιων υπηρεσιών. Η ανταπόκριση είναι συνήθως εντός 10 λεπτών των οδηγών, αλλά ως καταναλωτής έχεις ήδη δεχθεί τη χρέωση της αναμονής στο τηλέφωνο, καλώντας την υπηρεσία. Έχεις τη δυνατότητα ηλεκτρονικής πληρωμής, αλλά δεν είναι πολλά τα ταξί που δέχονται πιστωτική κάρτα.

Οπότε εκεί επιστρέφεις στο μαρτύριο των ψιλών. Μέσα στη νύχτα δεν υπάρχουν ρέστα από 20εύρω

Με τον ένα ή άλλο τρόπο βρίσκεις πάντα (;)τη λύση για την επιστροφή σου.

 Ένα ταξί παρακαλώ.

Πράσινο πάνω, οχήματα κάτω

H Αθήνα δεν έχει χώρο και χώρους. Οι δρόμοι της θα είναι και πάλι  γεμάτοι από το πρωί σε λίγες ώρες, από αυτοκίνητα δικά μας και δικά σας. Ένα βουητό μέσα στο κεφάλι από το πρωί, με ανθρώπους που μετακινούνται μέσα σε ιδιωτικά αυτοκίνητα, λεωφορεία, περιπολικά, ασθενοφόρα, φορτηγά, νταλίκες από το σημείο άλφα στο σημείο βήτα. Κάθε πρωί η ίδια δουλειά, κάθε μέρα η ίδια ταλαιπωρία.

Continue reading “Πράσινο πάνω, οχήματα κάτω”

Ιπποκράτους: Ο θόρυβος

Στην Ιπποκράτους μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας έχει βάλει τα καλά της, έχει βάψει τα μάτια της και το πρόσωπο και κάνει βόλτες, στο στενό μπαλκόνι του σπιτιού της. Βγαίνει  το μεσημέρι, βγαίνει το απόγευμα και χαμογελάει. Κάτι ξέρει ή κάτι θυμάται.

Continue reading “Ιπποκράτους: Ο θόρυβος”

“Η μεγάλη γρίπη του 1918”: Το βιβλίο της πανδημίας

Δεν είναι ένα δύσκολο βιβλίο. Είναι όμως άκρως επίκαιρο και εξηγεί όχι μονο αυτό που συμβαίνει τώρα με την πανδημία της  COVID-19, αλλά και τις πολιτικές των κρατών, των αρχών και των γιατρών. “Η μεγάλη γρίπη του 1918” είναι το βιβλίο του δρ. Freddy Vinet, καθηγητή Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Paul -Valery Montpellier3 και παρουσιάζει το χρονικό της γρίπης, που ονομάστηκε “ισπανική”- αλλά ίσως ήταν αμερικάνικη- και οδήγησε στον θάνατο πενήντα με εκατό εκκατομύρια ανθρώπους, σε όλο τον πλανήτη από τον Απρίλιο του 1918 ως τον Ιούνιο του 1919. Continue reading ““Η μεγάλη γρίπη του 1918”: Το βιβλίο της πανδημίας”

Αγρύπνια και αγωνία για την πανδημία

Η πολιτική (και η τηλεοπτική ηγεσία) του τόπου αρνήθηκε τους κρίσιμους μήνες του Καλοκαιριού και ενώ η COVID-19 κυκλοφορούσε αναμέσα μας- να μεταδώσει το μήνυμα της μάσκας, των αποστάσεων μεταξύ των ανθρώπων, της Θείας Κοινωνίας του φιλήματος των εικόνων  στην εκκλησία, των αγκαλιών και όλα όσα τώρα θα ζητήσουν από την κοινωνία ξανά υπό τη μορφή των μέτρων. Continue reading “Αγρύπνια και αγωνία για την πανδημία”

Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται Ποτάμι;

 

Και ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν ανοικτός στην κριτική, στις διαφορετικές απόψεις κλπ. **Πρώτος χτύπησε ο σημερινός υπουργός Τουρισμού της ΝΔ, Χάρης Θεοχάρης, τα δημιουργικά αποτελέσματα του οποίου βλέπουμε όλο αυτό το Καλοκαίρι. **Ακολούθησε ο Σπύρος Δανέλης, βουλευτής Ηρακλείου με το Ποτάμι τότε οπου φλέρταρε με τον ΣΥΡΙΖΑ. **Μετά στα χαρακώμαρα βγήκε ο Γρηγορης Ψαριανός, πρώην βουλευτής ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ. **Κάπου στο ενδιάμεσο, κριτική ασκούσε και ο Νίκος Μπίστης τότε στο ΠΑΣΟΚ, που επιχειρούσε να στήσει γέφυρα με το ΠΟΤΑΜΙ. ** Η συνέχεια γνωστή, το Ποτάμι διαλύθηκε και οι βουλευτές του βρήκαν στέγη στη ΝΔ. Continue reading “Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται Ποτάμι;”

Περικλής Κοροβέσης:”Βιώματα όπως η φυλακή και τα βασανιστήρια, τα κουβαλάς κάθε μέρα πάνω σου”

Με τον Περικλή Κοροβέση υπήρξαν δύο συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικό  στούντιο. Στο News 247 88,6.    Η μία για την περίοδο της Χούντας, την 21η Απριλίου 2018 και η τελευταία, μια Κυριακή, όταν είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του “Η συνέλευση των ζώων”. ‘Ελεγε: Continue reading “Περικλής Κοροβέσης:”Βιώματα όπως η φυλακή και τα βασανιστήρια, τα κουβαλάς κάθε μέρα πάνω σου””

Το Πλιάτσικο στη Μεγάλη Βρετανία

“Τι ωραίο πλιάτσικο!”. Οι εκδόσεις Πόλις πριν από 20 και πλέον χρόνια προσέφεραν στο αναγνωστικό κοινό το βιβλίο του Τζόναθαν Κόου, που κατέγραφε τη διάλυση της βρετανικής κοινωνίας, δια της παράδοσής της στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό. Η καταστροφή ξεκινάει από τα δημόσια νοσοκομεία και  με την αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες για τον ευρύ πληθυσμό, μέσα από την ιστορία μιας  οικογένειας. Αυτό που σήμερα βιώνει η Μ. Βρετανία, το δράμα της πανδημίας και η πολιτική επιλογή του brexit  έχει τις ρίζες του, στις επιλογές που έγιναν τη δεκαετία του 1980.

Το βιβλίο του Τ.Κόου, όταν εκδόθηκε ίσως και να φάνταζε υπερβολικό. Σήμερα αντιλαμβανόμαστε πως ήταν το προϊμιο ενός πολύ κακού εφιάλτη.