“Μελαμψές φυλές
κοντοπόδαρες,
Σειλινοί του κράτους
που ξερνάει και να `τους,
τσιφτετέλληνες
με γονείς ληστές
των συντρόφων τους θύτες
για ανμηστία αλήτες
τώρα διοικητές.
Κράτος ασυστόλων
και πεσμένων κώλων
κωλοέλληνες.”
Είναι το 1989, όταν ο Δ. Σαββόπουλος όταν κυκλοφορεί το τραγούδι του “Κωλοέλληνες”. Σε αυτό ακούγεται και η Ελευθερία Αρβανιτάκη, σε φωνή δεύτερη. Είναι η εποχή των σκανδάλων, ” των κλεφτών του ΠΑΣΟΚ”, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που διεκδικεί την εξουσία με την “φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία” που θα φέρει το “βρώμικο 89” δηλαδή την κυβερνητική συνεργασία της ΝΔ, με την ενιαίο ΣΥΝ (ΚΚΕ+ΕΑΡ). Οι τότε “Κωλοέλληνες” είναι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Μετά ο Διον. Σαββόπουλος έκανε συναυλίες στα στρατόπεδα με υπουργό εθνικής Άμυνας τον Ιώαννη Βαρβιτσιώτη… Ένας μεγάλος δημιουργός είχε καθυβρίσει έναν λαό με τον οποίο απλώς δεν είχε συμφωνούσε.
Έαν η φράση του Πάγκαλου “τα φάγαμε όλοι μαζί” είναι η Καινή Διαθήκη των διαχειριστών της εξουσίας με κάθε τρόπο και ήθος, οι “Κωλοέλληνες” είναι το πρώτο κεφάλαιο στην Βίβλο των Ύβρεων κατά των πολιτών που έχουν άλλη άποψη από εκείνη του δημιουργού /.
Σοκαρισμένος από το ήθος και τον τρόπο του Πολάκη, Διονύσης Σαββόπουλος βγήκε στον ΣΚΑΪ, σε μια back to back εμφάνιση (είχε πάει και στο “Βινύλιο” ) και είπε πως «Δεν θα το έλεγα. Στην γειτονιά μου όταν ήμουν μικρός φέρνανε μια αρκούδα για να χορεύει να κάνει την Βουγιουκλάκη και ο αρκουδιάρης μου θυμίζει τον Πολάκη. Έχουν μια ομοιότητα».
Και πως τα φέρνει η τύχη. “…Κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων”, τραγουδάει στους Κωλοέλληνες ο Δ. Σαββόπουλος και 30 χρόνια αργότερα στο “‘Αλσος το κάνει και πράξη, αγγίζοντας πωπουδάκια τρυφερά και όχι μαλλιαρά.