Ο αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης, όσο ήταν στη ζωή είχε αντιδράσει έντονα για την προοπτική κατασκευής Μουσείου κάτω από την Ακρόπολη και ειδικά για το πρώτο βραβείο που είχε δοθεί σε ιταλούς αρχιτέκτονας. Σκέφτονταν ένα τεράστιο κτιριακό όγκο με ένα γυάλινο “μάτι” από το οποίο οι επισκέπτες θα έβλεπαν την Ακρόπολη.Είχε παρομοιάσει την πρόταση με τον Πολύφημο, τον μυθικό γίγαντα της Οδύσσειας που είχε ένα μάτι …Δεν προχώρησε αυτό το σχέδιο, ήρθε άλλο, ακόμη πιο…καλό και μαζί του ακολουθούν και οι τεράστιες πολυκατοικίες που ανταγωνίζονται ευθέως τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης με την …εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
Για να συγκρουστεί με όλη αυτή τη λογική ο Άρης Κωνσταντινίδης κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα, ένα μικρό βιβλίο με τις απόψεις του. Τίτλος του:” Η ΑΘΛΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ”. Σε αυτό πρότεινε για το Μουσείο, αλλά και την ευρύτερη περιοχή Μακρυγιάννη, τα εξής:
“Και θα διάλεγα δηλ. (-για να κατέβει το σημερινό μουσείο από τον Ιερό Βράχο κάτω στην πολη) όλη τη σειρά από τα οικοδομικά τετράγωνα, ανάμεσα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την οδό Χατζηχρήστου-Ροβέρτου Γκάλλι και από την οδό Μακρυγιαννη, μέχρι εκεί όπου η Ροβ. Γκάλλι συναντάει την Διον. Αρεοπααγίτου, μπροστά από τον πρόσβαση(-πεζοδρόμιο) προς τον Άγιο Δημήτριο τοιν Λουμπαρδιάρη. Κι αφού θα απομάκρυνα (-με απαλλοτριώσεις) όλα τα μικρά ή μεγάλα σπίτια που βρίσκονται σ΄αυτά τα οικοδομικά τετράγωνα (-ανάμεσα στη Διον. Αρεοπαγίτου και την οδό Χατζηχρήστου-Ροβέρτου Γκάλλι θα … “φύτευα”(-έχτιζα) σ’ αυτόν το χώρο ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ σε όσο γίνεται μονοώροφα χτίσματα με αυλές και με αίθρια και σε διάταξη που θα εκτεινόταν σε μάκρος(-αφού σε μάκρος υφίσταται ο χώρος ανάμεσα στη Διον. Αρεοπαγίτου και την οδό Χατζηχρήστου-Ροβέρτου Γκάλλι) και όπου οι διάφορες αίθουσες του Μουσείου θα είχα ανάλογα με την έκταση και διαφορετικά ύψη (-…όπως αυτό που είχα κάνει στο Αρχαιολογικό Μουσείο στα Γιάννενα) ώστε το φυσικό φως να έρχεται στις αίθουσες και από χαμηλά και από πιο ψηλά και πάντοτε από τα πλάγια”.