ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
Με τον Δημήτρη Μαρούλη
«Οι πράξεις και οι παραλείψεις των προηγούμενων ετών οδηγούν σήμερα, εκ των πραγμάτων, σε βίαιες αλλαγές και αναγκαστικές περικοπές κεκτημένων. Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας ή Ελληνίδα –ούτε και εσείς, κυρία Παπαρήγα, ούτε εσείς, κύριε Τσίπρα- που πιστεύει ότι θέλαμε να έρθουμε στην εξουσία για να πάρουμε σκληρές αποφάσεις απέναντι στον Ελληνικό λαό. Σήμερα όμως είναι άλλο το χρέος μας. Να ξεχάσουμε το πολιτικό κόστος και να σκεφθούμε μόνο την επιβίωση της πατρίδας. Το δίλημμα σήμερα είναι ένα: Θα αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει ή θα αντιδράσουμε; Δεν υπάρχει, λοιπόν, άλλος δρόμος από το να ηγηθούμε σε αυτόν τον αγώνα της δύσκολης αναγέννησης της χώρας μας», τόνισε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, απαντώντας σε επίκαιρες ερωτήσεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, ενώ, παράλληλα, προανήγγειλε την άμεση λήψη πρόσθετων μέτρων και περικοπών δαπανών, τις οποίες απέδωσε σε «πράξεις και παραλείψεις» της Νέας Δημοκρατίας την προηγούμενη εξαετία.
«Η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον της χειρότερης κρίσης από τη μεταπολίτευση. Ζητάγαμε εκλογές γιατί κάθε μέρα που πέρναγε η κατάσταση γινόταν και χειρότερη. Τότε η Νέα Δημοκρατία μας κατηγορούσε για λαϊκισμό. Όσα αποκαλύφθηκαν μετά τις εκλογές αποδεικνύουν ότι η Ν.Δ. λιποτάκτησε μπροστά στις ευθύνες της. Δεν είχε το θάρρος να κάνει τα ελάχιστα που σήμερα δρομολογούμε εμείς», σημείωσε ο πρωθυπουργός, ενώ, αναφερόμενος στις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση, υποστήριξε ότι «είναι βέβαιο πως αυτές οι αλλαγές θα εγγυηθούν μια τελείως διαφορετική και θετική προοπτική. Και εμείς δεν έχουμε προτάσεις λάιτ, έχουμε πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Προτάσεις ακριβώς για να κάνουμε πιο δίκαιη την κοινωνία, να προστατεύσουμε το εισόδημα, να προστατεύσουμε τα δικαιώματα του πολίτη».
Τέλος, ο κύριος Παπανδρέου υπογράμμισε πως «μοναδική πυξίδα θα είναι το συμφέρον της χώρας και το συμφέρον των πολλών. Πέρα από κάθε πολιτικό κόστος. Η στιγμή είναι ιστορική και δεν αφήνει περιθώρια για λαϊκισμούς. Καμιά άλλη χώρα δεν θα πληρώσει τα χρέη μας. Είναι και θέμα τιμής να διορθώσουμε μόνοι μας τα του οίκου μας. Αυτό που διασφαλίζουμε είναι ότι όλοι θα συμβάλλουν αναλογικά. Αυξημένο βάρος θα αναλάβουν οι έχοντες και κατέχοντες. Και θέλω από το βήμα της ελληνικής Βουλής εδώ να διαβεβαιώσω τον ελληνικό λαό ότι οι κόποι θα πιάσουν τόπο. Όταν βγούμε από αυτήν την καταιγίδα, θα βγούμε πιο δυνατοί, πιο σίγουροι με το κεφάλι ψηλά».
Το πλήρες κείμενο των τοποθετήσεων στη Βουλή του Γιώργου Παπανδρέου, της Αλέκας Παπαρήγα και του Αλέξη Τσίπρα, έχει ως εξής:
«ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης-Υπουργός Εξωτερικών): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο μέσο της μεγαλύτερης κρίσης που γνώρισε στα τελευταία τριάντα έξι χρόνια της Μεταπολίτευσης. Όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης χαρακτήριζε επικίνδυνες τις πολιτικές της προηγούμενης Κυβέρνησης, πολλοί μιλούσαν με ευκολία για λαϊκισμό. Όταν ζητούσαμε εκλογές το ταχύτερο δυνατό, κάποιοι απορούσαν γιατί βιάζεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και δεν δείχνει υπομονή, για να εξασφαλίσει μία ακόμη ευρύτερη νίκη. Όταν λέγαμε πως κάθε μέρα που περνά είναι μια χαμένη μέρα που καθιστά τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα για το μετά, η Νέα Δημοκρατία μας κατηγορούσε για κινδυνολογία.
Δυστυχώς, η ιστορία επαλήθευσε πλήρως τους χειρότερους φόβους μας. Κορυφή του παγόβουνου, το έλλειμμα που είναι υπερδιπλάσιο, πάνω από τα 15.000.000.000 ευρώ, μεγαλύτερο απ’ αυτό που ισχυριζόταν η Νέα Δημοκρατία. Είναι 15.000.000.000!
Τα όσα αποκαλύφθηκαν μετά τις εκλογές αποδεικνύουν ότι η Νέα Δημοκρατία λιποτάκτησε μπροστά στις ευθύνες της. Και την αλήθεια απέκρυψε συστηματικά από τον ελληνικό λαό και επί μακρό χρόνο και τις ευθύνες της απέναντι στην πατρίδα φοβήθηκε να αναλάβει. Δεν είχε το θάρρος να κάνει τα ελάχιστα, που σήμερα, ήδη σε τέσσερις μήνες, και δρομολογούμε και υλοποιούμε. Την αξιοκρατία στο δημόσιο, τη διαφάνεια στις συναλλαγές και στον Προϋπολογισμό του κράτους, μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς, ένα φορολογικό σύστημα που δεν χαρίζει στους ισχυρούς και πλήττει τους αδύναμους, πολιτικές που δεν απαξιώνουν το δημόσιο σύστημα υγείας και παιδείας, αποφάσεις που δεν αφήνουν ατιμώρητο κάθε ισχυρό, πολιτικό ή επιχειρηματικό παράγοντα, επειδή απλά έχει ισχύ, εμπεδώνοντας δηλαδή το νόμο της ζούγκλας, το δίκαιο του ισχυρού και όχι το κράτος δικαίου.
Εάν έστω αυτά τα λίγα από τα παραπάνω είχε στα έξι χρόνια τηρήσει η Νέα Δημοκρατία, σήμερα δεν θα ήμασταν ως χώρα σε αυτήν την οδυνηρή θέση. Και είναι αμαρτία, διότι αυτά τα λέγαμε με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον ελληνικό λαό, σ’ αυτόν τον τόπο, διότι διαπιστώναμε τον κατήφορο που είχε πάρει η χώρα μας.
Το ‘’ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε’’ δεν ήταν μια προεκλογική παρόλα, ήταν μια απλή αλήθεια. Και η ζημιά που έγινε είναι ανυπολόγιστη. Δεν είναι μόνο οικονομική, δεν είναι μόνο δημοσιονομική. Αφορά την ίδια την υπόσταση του κράτους. Κατάφερε να μοιάζει η Ελλάδα αναξιόπιστη, αναξιόχρεη και φυγόπονη. Ποια εμπιστοσύνη να εμπνεύσει η χώρα της οποίας η κυβέρνηση παραπλανά με τόσο χονδροειδή τρόπο την διεθνή κοινότητα αλλά και τον ίδιο το λαό;
Να γυρίσουμε, λοιπόν, σελίδα βάζοντας ένα οριστικό τέλος σε πρακτικές ανευθυνότητας, συγκάλυψης και κουκουλώματος. Να δώσουμε επιτέλους μια πειστική απάντηση πρώτα στους εαυτούς μας στο αγωνιώδες ερώτημα που θέτει κάθε μέρα ο πολίτης που καλείται να πληρώσει τα σπασμένα και λέει ‘’μα καλά σ’ αυτή τη χώρα δεν φταίει κανείς;’’. Ερώτημα που πια μου θέτουν συστηματικά και οι συνάδελφοί μου οι Πρωθυπουργοί άλλων χωρών. Μου λένε: ‘’Δικαιοσύνη δεν υπάρχει στη χώρα σας;’’.
Δεν είναι, λοιπόν, δυνατόν να συνεχίσουμε έτσι. Αν κάποιος έφταιξε να του αποδοθούν ευθύνες, όποιος κι αν είναι αυτός. Να αποτρέψουμε εφεξής κάθε πειρασμό οποιουδήποτε πολιτικού, οποιουδήποτε υπουργού ή κόμματος να παίζει με αριθμούς, αλλά τελικά και με τις τύχες της ίδιας της χώρας.
Χαίρομαι λοιπόν, που χθες ολοκληρώθηκε στη Βουλή και ψηφίστηκε ο νόμος για μια ανεξάρτητη στατιστική υπηρεσία, παρότι είναι αυτονόητο. Αλλά και τα αυτονόητα ήταν και είναι βασική προεκλογική μας δέσμευση. Μόνο πάνω στη διαφάνεια μπορούμε να χτίσουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης και στο εσωτερικό της χώρας και προς τα έξω. Να προστατεύσουμε τελικά, με τη θεσμική κατοχύρωση των δημοκρατικών μας θεσμών και λειτουργιών, τα δικαιώματα του πολίτη. Αυτός είναι ο στόχος μας.
Σήμερα η Ελλάδα και ο πολίτης δυστυχώς καλείται να πληρώσει το λογαριασμό μιας επικίνδυνης εξαετούς εξουσίας. Μιας εξουσίας που εξυπηρετούσε ένα κατεστημένο, ένα ιδιότυπο συνονθύλευμα κρατικοδίαιτων συμφερόντων που μοναδικό σκοπό είχαν το πλιάτσικο του δημόσιου τομέα από τις προμήθειες, την ακίνητη περιουσία, από τις αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού, μέχρι βεβαίως και τις ρουσφετολογικές προσλήψεις. Και το δημόσιο λύγισε. Λύγισε το ελληνικό κράτος υπό το βάρος της αδιαφάνειας και της διαφθοράς. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Η Ελλάδα βρέθηκε αδύναμη, ευάλωτη, αναξιόπιστη και εκτεθειμένη. Σε μια παγκόσμια οικονομία που βολοδέρνει στην τρικυμία της διεθνούς κρίσης, εμείς προσφερθήκαμε ως το αδύναμο θύμα, ως το εύκολο πειραματόζωο, απροστάτευτοι στις άγριες διαθέσεις των αγορών, αλλά και της έλλειψης βούλησης της διεθνούς κοινότητας να αντιδράσει αποτελεσματικά απέναντι στις ορέξεις αυτών των αγορών. Εάν βέβαια είχαμε φροντίσει τα του οίκου μας, θα αντέχαμε πολύ καλύτερα τους άγριους ανέμους της σημερινής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η διεθνής κρίση ήταν μόνο το κερασάκι στην τούρτα που οδήγησε στην κατάρρευση του ίδιου του μοντέλου πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ο δημόσιος βίος της δικής μας χώρας, το μοντέλο διάρθρωσης της οικονομίας, το μοντέλο διακυβέρνησης του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Σήμερα όμως δεν έχουμε την πολυτέλεια απλά να διαπιστώνουμε την ορθότητα των ιδεολογικών και πολιτικών μας θέσεων. Όσο δίκιο κι αν έχουμε σήμερα δεν είναι η ώρα των ατέρμονων ιδεολογικών αντιπαραθέσεων. Είναι η ώρα της δράσης και των αποφάσεων για την πατρίδα. Αυτή την ευθύνη εγώ αισθάνομαι, αυτή την ευθύνη αισθάνεται η παράταξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας ή Ελληνίδα –ούτε και εσείς, κυρία Παπαρήγα, ούτε εσείς, κύριε Τσίπρα- που πιστεύει ότι θέλαμε να έρθουμε στην εξουσία για να πάρουμε σκληρές αποφάσεις απέναντι στον Ελληνικό λαό. Σήμερα όμως είναι άλλο το χρέος μας. Να ξεχάσουμε το πολιτικό κόστος και να σκεφθούμε μόνο την επιβίωση της πατρίδας.
Οι πράξεις και οι παραλείψεις των προηγούμενων ετών οδηγούν σήμερα, εκ των πραγμάτων, σε βίαιες αλλαγές και αναγκαστικές περικοπές κεκτημένων.
Το δίλημμα σήμερα είναι ένα: Θα αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει ή θα αντιδράσουμε; Θα αφήσουμε τους κερδοσκόπους να μας πνίξουν ή θα πάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια; Θα αφήσουμε τη χώρα έρμαιο των εξελίξεων ή θα μετατρέψουμε την επώδυνη κρίση σε ευκαιρία αναγέννησης.
Μοναδική πυξίδα δεν μπορεί παρά να είναι το συμφέρον της χώρας και βεβαίως, όλων των Ελλήνων, το συμφέρον των πολλών. Αυτό σήμερα είναι το ιστορικό μας χρέος, πέρα και έξω από τον υπολογισμό προσωπικού, κομματικού, πολιτικού κόστους. Η στιγμή είναι ιστορική, δεν αφήνει περιθώρια για υπεκφυγές για δημαγωγίες και λαϊκισμούς. Καμία άλλη χώρα δεν θα πληρώσει για τα χρέη τα δικά μας. Αυτό είναι βέβαιο. Κανείς άλλος -πέρα από εμάς- δεν μπορεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Σε τελευταία ανάλυση είναι και θέμα τιμής και περηφάνιας για τη χώρα μας να διορθώσουμε μόνοι μας τα του οίκου μας.
Βέβαια, δεν μπορούμε και δεν θα μείνουμε στα έκτακτα μέτρα. Χρέος δικό μας είναι να ανατρέψουμε τα κακώς κείμενα. Να ξαναχτίσουμε τη χώρα μας σε νέες στέρεες υγιείς βάσεις κοινωνικής δικαιοσύνης, ισονομίας, ισοτιμίας, ισότητας, ευνομίας και ασφάλειας. Να ανατρέψουμε όλες τις παθογένειες δεκαετιών που τα τελευταία χρόνια εντάθηκαν σε τέτοιο βαθμό, που δεν τα άντεξε ούτε η χώρα ούτε ο κοινωνικός μας ιστός.
Αυτό το δύσκολο έργο επιλέγουμε, διότι ξέρουμε ότι αν δεν κάνουμε τις βαθιές τομές σήμερα τότε αύριο και πάλι η κρίση έχει πνίξει τη χώρα μας. Και πάλι θα κληθεί ο λαός να πληρώσει τα σπασμένα ενός κατεστημένου, να πληρώσει ο λαός και ο πολίτης και πάλι τις δύσκολες κρίσεις που θα περάσουμε. Δεν υπάρχει, λοιπόν, άλλος δρόμος από το να ηγηθούμε σε αυτόν τον αγώνα της δύσκολης αναγέννησης της χώρας μας.
Η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από την πρώτη στιγμή κινήθηκε με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη, τη μέγιστη δυνατή προστασία των αδυνάμων και της μεσαίας τάξης, έχοντας δύο παράλληλους στόχους. Πρώτον, να σώσουμε την Ελλάδα από την κρίση, που την απειλεί, με τον πιο δίκαιο καταμερισμό των βαρών. Δεύτερον, να προωθήσουμε ριζικές ανατροπές και βαθιές αλλαγές, που χτυπούν τα προβλήματα στη ρίζα τους, που γεννούν ένα νέο τοπίο το οποίο θα αποτρέψει να ξαναβρεθούμε εδώ, που είμαστε σήμερα.
Αυτό κάνουμε με τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές, ξεκινώντας από τις προσλήψεις στο δημόσιο, τη Στατιστική Υπηρεσία, τη νέα αρχιτεκτονική του κράτους, την απόδοση τελικά ευθυνών στους δημόσιους λειτουργούς που παρανομούν ή δωροδοκούνται, την εγγύηση για μια βιώσιμη και πράσινη ανάπτυξη, που θα εγγυάται όχι μόνο ανταγωνιστικότητα, αλλά και θέσεις εργασίας και παραγωγή πλούτου. Σήμερα δεν παράγουμε, δεν είμαστε ανταγωνιστικοί.
Δημιουργούμε ένα νέο φορολογικό σύστημα, επιτέλους. Ένα πρώτο σημαντικό βήμα δίκαιης κατανομής των φορολογικών βαρών για να είναι και αξιόπιστο, για να έχει αξιοπιστία στη συνείδηση του Έλληνα πολίτη, να υπάρχει σωστή αναδιανομή του πλούτου της χώρας. Μία νέα σχέση διαφάνειας και εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολίτη.
Είναι βέβαιο, πως αυτές οι αλλαγές θα εγγυηθούν μία τελείως διαφορετική και θετική προοπτική για τη χώρα μας, για τον πολίτη. Έχουμε όμως υποχρέωση απέναντι στον ελληνικό λαό, που μας εμπιστεύτηκε, να κάνουμε τώρα ό,τι περνά από το χέρι μας για να αντιμετωπίσουμε τους άμεσους κινδύνους. Σήμερα, γιατί αύριο θα είναι αργά και οι συνέπειες που θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες θα είναι πολύ χειρότερες.
Γνωρίζετε καλά ότι αν η οικονομία της χώρας μας κατέρρεε, αν η χώρα μας έπαυε να είναι σε θέση να δανείζεται, τα πρώτα θύματα θα ήταν οι πλέον αδύναμοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, τα ασθενέστερα στρώματα.
Οι εύποροι θα είχαν και πάλι τον τρόπο τους, θα έκοβαν από τις περιττές δαπάνες ή μπορεί και να μην θίγονταν και καθόλου. Αυτό που διασφαλίζουμε, αυτό που κάνουμε σε κάθε μας πράξη, αυτό για το οποίο δεσμευόμαστε απέναντι στους πολίτες είναι ότι όλοι θα συμβάλουν αναλογικά. Δεν θα πληρώσουν την κρίση μόνο εκείνοι που έχουν τις λιγότερες ή και καμία ευθύνη για τη δημιουργία της. Οι έχοντες και κατέχοντες θα συμβάλουν, θα αναλάβουν αυξημένο βάρος.
Και θέλω από το Βήμα της ελληνικής Βουλής εδώ να διαβεβαιώσω τον ελληνικό λαό ότι οι κόποι θα πιάσουν τόπο. Όταν βγούμε από αυτήν την καταιγίδα, θα βγούμε πιο δυνατοί, πιο σίγουροι με το κεφάλι ψηλά. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε, γι’ αυτό δίνουμε μάχη παντού σε όλα τα διεθνή φόρα, στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης παντού και σε αυτόν τον αγώνα, σας θέλουμε, σας χρειαζόμαστε μαζί μας. Γιατί μπορούμε μαζί να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε να ξανανιώσουν οι Έλληνες περήφανοι και ασφαλείς. Γιατί σίγουρα οι Έλληνες αξίζουμε περισσότερα, μπορούμε περισσότερα, μπορούμε καλύτερα –το έχουμε αποδείξει- απ’ ό,τι βιώσαμε την τελευταία περίοδο με τη διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία. Και θα τα καταφέρουμε.
Σας ευχαριστώ.
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Ή η Κυβέρνηση έχει βαθύτατη άγνοια πώς μπορεί να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέρονται γιατί γι’ αυτό υποτίθεται εκλέγεται ή έχει βαθύτατη γνώση πώς να χτυπήσει τα λαϊκά συμφέροντα υπέρ του κεφαλαίου. Το δεύτερο ισχύει. Εμείς δεν την κατηγορούμε για άγνοια.
Προεκλογικά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μιλούσε για ένα ζήτημα νοικοκυροσύνης. Αυτό ήταν η σημαία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Με το νοικοκυριό τα λύνουμε όλα. Τώρα ανέβηκαν οι τόνοι. Μίζες, σκάνδαλα, χαμένα χρήματα από τις τσέπες του λαού. Υπάρχει αυτό το ζήτημα. Είναι πρόσχημα για την Κυβέρνηση. Και αν αθροίσουμε τις μίζες και τα σκάνδαλα και τη ρουσφετολογία που υπήρχε –ούτε συζήτηση- είναι ένα ελάχιστο ποσό από αυτό που πλήρωσε ο λαός για να μεγαλώνουν τα ταμεία της πλουτοκρατίας. Το λέω έτσι απλά.
Και να βάλουμε το εξής ερώτημα. Γιατί εδώ στους δείκτες βάζουμε τους δείκτες των σκανδάλων. Δεν βάζουμε τους δείκτες για τα κέρδη και το εισόδημα των εργαζομένων. Το 2004 το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν ήταν 168 εκατομμύρια. Το 2007 ήταν 208 εκατομμύρια. Μισθός: 1.1.2004 ήταν 540,66 μεικτός, 1.5.2007 657,89. Όλα τα άλλα τι έγιναν; Έγιναν μίζες όλα;
Αφού λοιπόν σας έχει πιάσει μανία όλα να τα ανάγετε σε μίζες και σε κλοπές, εμείς δεν έχουμε αυτή τη μανία, τη δικαστική αντιμετώπιση των ζητημάτων διότι είναι πολιτική κλοπή και μάλιστα με μεγάλο μέρος νομιμοποιημένη. Τότε λοιπόν σας ζητάμε να κάνετε πολιτικό δικαστήριο, όχι ποινικό, γι’ αυτούς που έκλεψαν 25 τρισεκατομμύρια δραχμές από το 1950 έως το 1975 -δεν έχει σημασία αν έχουν πεθάνει, να υπάρχει πολιτική καταδίκη- από τα ασφαλιστικά ταμεία. Και είναι και κυβερνήσεις και τράπεζες. Αυτοί που από το 1992 έως το 2005 έχουν πολιτική ευθύνη, αυτοί μπορεί να πάνε και στη φυλακή, καθώς με τις πολιτικές τους αποφάσεις χάθηκαν 8 δισεκατομμύρια από τα ασφαλιστικά ταμεία, στο Χρηματιστήριο, γενικά στη χρηματαγορά. Να πάνε στη φυλακή αυτοί που χρωστάνε στο ΙΚΑ 4,5 δισεκατομμύρια, αυτοί που εισφοροδιαφεύγουν 1,9 δισεκατομμύρια και οι ιδιώτες που χρωστάνε στο ΙΚΑ 2,3 δισεκατομμύρια και αυτοί που έχουν την ευθύνη για να μην έρχονται στα ταμεία τα εισοδήματα από το φόρο των καυσίμων στους εφοπλιστές, στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις κ.λπ. Αν θέλετε, να πάμε για άλλους με πολιτικά δικαστήρια και για άλλους με ποινικά. Δεν χρειάζονται Εξεταστικές Επιτροπές. Αυτά είναι τρεις στο λάδι, τρεις στο ξύδι και το λαδόξυδο. Είναι επίσημα στοιχεία.
Η Κυβέρνηση εμφανίζεται πάρα πολύ προβληματισμένη για τους κερδοσκόπους. Ποιοι είναι αυτοί οι κερδοσκόποι;
Είναι επιχειρηματικοί όμιλοι που ανταγωνίζονται μεταξύ τους και είναι και κράτη με τα οποία συνδέονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ανακαλύψαμε τώρα τι γράφει η Γερμανία κ.λπ.. Απαράδεκτα δημοσιεύματα, βεβαίως. Δεν τους δίνουμε συγχαρητήρια. Όμοιος ομοίω είναι τα πράγματα.
Πριν ένα χρόνο όμως, πριν ξεσπάσει η κρίση, ο επίσημος Βρετανικός Τύπος –δεν μιλάω για τις κίτρινες φυλλάδες- έγραφε και ξαναέγραφε το εξής πράγμα: ‘’Αν στην Ελλάδα ξεσπάσει κρίση και δημιουργηθεί θέμα πτώχευσης, πρέπει εμείς να πατήσουμε το πόδι μας στην Ελλάδα πριν προλάβουν οι Γαλλογερμανοί’’.
Τι πιστεύετε, κύριε Παπανδρέου; Από χθες αρχίσαμε τα χειροκροτήματα. Μας κάλεσε ο Ομπάμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξέρετε πάρα πολύ καλά τι θα κάνει. Θα σας χαϊδέψει την πλάτη, θα σας πει είστε θύματα των ανταγωνιστών Γερμανών κ.λπ., μας είπαν και οι Βρετανοί να σας δείξουμε πολιτική συμπάθεια. Για τι θα μιλήσει; Αιγαίο, Κύπρος, FYROM, Βαλκάνια, εξοπλισμοί κ.λπ.. Αυτό είναι το μεγάλο δράμα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της Γενικής Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας)
Εμείς σήμερα βάζουμε ζήτημα για το οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό κόστος που θα το σηκώσει ο ελληνικός λαός. Όλα αυτά που λέτε για κερδοσκόπους κ.λπ. είναι υπαρκτό ζήτημα, αλλά το βάζετε συνειδητά σε λάιτ μορφή, να ψάχνουμε να βρούμε τους κερδοσκόπους. Είναι οι ανταγωνιστές εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι οι ανταγωνιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία κ.λπ. και εμφανίζεται τώρα η Ελλάδα πως δίνει την ίδια διέξοδο από την κρίση που δίνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης οι χώρες του καπιταλιστικού κόσμου.
Εδώ που τα λέμε, να πείτε και την αλήθεια. Η διέξοδος για εσάς, η διέξοδος για το κεφάλαιο είναι η εξής: Από τη μια μεριά να γονατίσετε πλήρως τους εργαζόμενους και από την άλλη μεριά να βρείτε νέες αγορές. Η διεύρυνση των νέων αγορών είναι για μεν τους πρωταγωνιστές πόλεμος, για δε τους δευτεραγωνιστές, όπως είναι η Ελλάδα, η συμμετοχή σ’ αυτά τα σχέδια. Θα σας βάλουν να αυξήσετε την παρουσία σας στο Αφγανιστάν. Αυτά θα κάνει ο Ομπάμα.
Να σας πω κάτι; Δεν το βάζουμε σε ζήτημα μειοδοσίας και προδοσίας κ.λπ.. Κόκκινη γραμμή δεν μπορεί να υπάρξει. Από τη στιγμή μάλιστα που πάτε να διαλέξετε αν θα παίξετε περισσότερο με τους Ευρωπαίους ή τους Αμερικανούς, δεν υπάρχει κόκκινη γραμμή. Το ξαναλέω ότι δεν είναι θέμα μειοδοσίας. Είναι θέμα πολιτικής επιλογής, υπηρέτησης στρατηγικών συμφερόντων.
Στην Ιρλανδία το έλλειμμα ανήλθε το 2009 στο 12,5% και το 2010 υπολογίζεται να φτάσει το 14,7%. Εκεί, λοιπόν, τι ήταν; Ανίκανες κυβερνήσεις; Για να μην πούμε πού βρίσκεται τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι η χώρα με το μεγαλύτερο έλλειμμα και τη μεγαλύτερη εξάρτηση από την Κίνα και τη Γερμανία. Έτσι και κουνήσουν το χεράκι τους οι Ηνωμένες Πολιτείες…! Είναι θέμα ανικανότητας; Το έχουμε ρίξει στη μίζα και στην ανικανότητα.
Στη Βρετανία το έλλειμμα το 2009 πήγε στο 12,1% και υπολογίζεται να φτάσει στο 13% το 2010. Στην Ισπανία το έλλειμμα για το 2009 ξεπέρασε το 11%. Αυτό τι είναι; Ανικανότητα; Όλοι στις μίζες είναι; Αφού η μίζα είναι επίσημη πολιτική. Ανταγωνιστικότητα δίχως μίζα δεν υπάρχει. Αυτό δεν σημαίνει ότι την ανεχόμαστε.
Στην Ιταλία το δημόσιο χρέος από 115% του Α.Ε.Π. για το 2009 αναμένεται να υπερβεί το 117% το 2010. Στην Ολλανδία το Α.Ε.Π. μειώθηκε κατά 4,3% και στο Βέλγιο κατά 3%. Τι ήταν λοιπόν αυτό; Αλογοσκούφηδες είχαν εκεί ή Παπαντωνίου παλαιότερα; Αυτή είναι η κατάσταση.
Εδώ αναφερόμαστε σε ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των είκοσι επτά. Ποια είναι η διέξοδος; Να γονατίσουν οι εργαζόμενοι, όχι για δύο και τρία χρόνια, αλλά για εκατό χρόνια. Αυτή είναι η ιστορία.
Από αυτή την άποψη καμία συναίνεση, καμία στήριξη και μάλιστα απορρίπτουμε την πολιτική σας πολιτικά, προγραμματικά, ταξικά. Ένα πράγμα που δεν ανεχόμαστε –γιατί εξηγούμε την πολιτική σας, αυτή περιμέναμε, όπως και της Νέας Δημοκρατίας- είναι να κοροϊδεύετε τον ελληνικό λαό για τη μίζα, για το ένα, για το άλλο, για τις αστοχίες, για την κομματική ρουσφετολογία. Αυτά είναι επιμέρους ζητήματα, απαράδεκτα, ασυμβίβαστα. Δεν μπορεί να συμβιβαζόμαστε με αυτά, αλλά είναι πολύ επιμέρους σε σχέση με το ζήτημα που υπάρχει σήμερα, ευρώ-δολάριο, ευρωζώνη-μη ευρωζώνη και όλους αυτούς τους προβληματισμούς που αναπτύσσονται. Όχι να εμπαίζουμε τον ελληνικό λαό, επειδή στο σύνολό του δεν έχει όλη την πληροφόρηση, ξέρει τα προβλήματά του, αλλά δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει. Ευχαριστώ πολύ.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Θα προσπαθήσω να μην υπερβώ το χρόνο.
Κύριε Πρωθυπουργέ, σας άκουσα με προσοχή, αλλά λυπάμαι ιδιαίτερα διότι για άλλη μια φορά ακολουθείτε την πεπατημένη που έχουμε δει ξανά και ξανά από τη μεταπολίτευση και μετά για πολλά χρόνια.
Κάθε κυβέρνηση που έρχεται να ρίχνει όλες τις ευθύνες στην προηγούμενη. Παραλάβαμε χάος, παραλάβαμε καμένη γη, τα ίδια λέγατε και εσείς τότε. Λες και δεν ξέρατε ή λες και δεν έχετε καμία ευθύνη. Αυτό όμως που δεν μπορώ να καταλάβω και δεν μπορεί να καταλάβει και ο ελληνικός λαός είναι πως είναι δυνατόν -αφού τα έχει κάνει τόσο χάλια η προηγούμενη κυβέρνηση και έπρεπε να φύγει έγκαιρα και πιο γρήγορα ακόμα, πώς είναι δυνατόν- να έρχεστε εσείς και να εφαρμόζετε το πρόγραμμά της, αυτά τα οποία είχε πει προεκλογικά. Και ακόμα χειρότερα! Πώς είναι δυνατόν; Δεν αναρωτιέστε; Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το επιχείρημα.
Και πώς είναι δυνατόν; Δεν απορείτε που έχετε την ευρύτατη συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας; Άλλο που έχετε καταλάβει πως δεν σας βοηθάει αυτό και κάνετε αυτά τα επικοινωνιακά παιχνίδια με τις Εξεταστικές Επιτροπές.
Αλλά και έχετε βρει και την απρόσμενη υποστήριξη στο πρόσωπο του κ. Καρατζαφέρη και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού στην πολιτική σας. Σας στήριξε στην υπόθεση της κατάργησης του 14ου μισθού, σας στήριξε στον επαναπατρισμό των «μαύρων» κεφαλαίων από το εξωτερικό. Εύσημα έπλεξε το εγκώμιο του κυρίου Λοβέρδου προχθές που θέλει να διαλύσει το ασφαλιστικό. Και επειδή σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχει προχωρήσει ο κ. Καρατζαφέρης στις σοσιαλιστικές ιδέες, κοιτάξτε μην τυχών και έχετε προσχωρήσει εσείς στην βαρβαρότητα με την πολιτική σας.
Δεν ξέρω τι σας ρώτησε κύριε Πρωθυπουργέ, η κυρία Παπαρήγα. Εγώ, όμως, σας ρώτησα πολύ συγκεκριμένα πράγματα και δεν απαντήσατε. Σας ρώτησα πιο υπολογίζετε, εάν έχετε υπολογίσει, πιο πιθανό να είναι το κόστος των οικονομικών μέτρων που έχετε εξαγγείλει και αυτά που είστε έτοιμοι να πάρετε. Και εσείς μου απαντήσατε για πολιτικό κόστος. Δεν απαντήσατε επί της ουσίας. Θα μπορούσατε να μου είχατε απαντήσει, να μας είχατε απαντήσει, ότι δεν μας ενδιαφέρει και είμαστε σε τόσο κρίσιμη κατάσταση, παίζουμε με τα χέρια κατεβασμένα στην Ευρώπη, ότι μας λένε, λέμε ναι και θα δούμε στο μέλλον.
Αλλά για άλλη μία φορά είπατε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε όπως την προηγούμενη Παρασκευή και ο Υπουργός των Οικονομικών όταν τον ρωτήσαμε για τον 14ο μισθό. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε! Και επειδή κύριε Πρωθυπουργέ θα ήθελα εγώ να σας πω για το κόστος το οικονομικό και το κοινωνικό, τα μέτρα που παίρνετε δεν είναι μόνο κοινωνικά άδικα, είναι και αναποτελεσματικά. Θα βυθίσουν τη χώρα σε μία βαθιά ύφεση από την οποία δεν θα μπορεί να βγει για την επόμενη πενταετία τουλάχιστον. Είναι αναποτελεσματικά και εγκληματικά!
Αυξάνοντας το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας δύο, τρείς μονάδες, βάζοντας φόρο στα καύσιμα, καταργώντας τον 14ο μισθό, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των εργαζόμενων, άροντας την μονιμότητα -και αυτό ακόμα ειπώθηκε- στο Δημόσιο, μειώνοντας τις δημόσιες επενδύσεις και την χρηματοδότηση στον δημόσιο τομέα.
Θέλετε να σας πω εγώ ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Ξεχάστε την Ελλάδα που ξέρατε. Θα επιδεινωθεί η κρίση. Κόβοντας τους μισθούς και τις δαπάνες, θα πολλαπλασιαστεί η ύφεση. Δεν θα έχετε σε λίγο τι να φορολογήσετε. Ας αυξήσετε το Φόρο Προστιθέμενης Αξίας όσο θέλετε. Δεν θα υπάρχει φορολογητέα ύλη, διότι δεν θα καταναλώνουν οι πολίτες.
Κύριε Πρωθυπουργέ, θέλω να σας πω επίσης ότι το πιο πιθανό είναι να μην καταφέρετε και να μειώσετε το δημοσιονομικό έλλειμμα με αυτή την πολιτική. Αλλά ακόμα και αν πρόσκαιρα καταφέρετε να μειώσετε το δημοσιονομικό έλλειμμα για τρείς, τέσσερις μονάδες, ταυτοχρόνως, θα έχετε καταφέρει να μειώσετε και σε αντίστοιχο ποσοστό το εθνικό εισόδημα. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Θα εξαφανίσετε όλες τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Ξέρετε τι σημαίνει να μειώσετε το εισόδημα των χαμηλότερα αμειβόμενων εργαζόμενων της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα θα αυξηθούν οι τιμές; Διότι ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας, τα καύσιμα θα αυξηθούν!
Αυτό κύριε Πρωθυπουργέ, σημαίνει βίαιη αναδιανομή προς όφελος των ισχυρών και εις βάρος των αδύναμων. Αυτό σημαίνει! Θυσίες, λοιπόν, από τα χαμηλά και μεσαία στρώματα και στο απυρόβλητο, όλοι όσοι κέρδιζαν στο προηγούμενο διάστημα. Οι τραπεζίτες συνεχίζουν την αισχροκέρδεια, δείτε τους ισολογισμούς τους. Οι εφοπλιστές συνεχίζουν να μην πληρώνουν φόρους. Οι μεγαλοκατασκευαστές συνεχίζουν να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Η Εκκλησία συνεχίζει να θέλει όλους τους χιτώνες για την πάρτη της και να μην δίνει τίποτα. Τάζετε νέες εξοπλιστικές δαπάνες στον κ. Σαρκοζί. Πού θα πάει αυτή η ιστορία; Ούτε ένα ευρώ, έστω για συμβολικούς λόγους, δεν παίρνετε από τους έχοντες και κατέχοντες.
Κύριε Πρωθυπουργέ, μην λέτε ότι το πρόβλημα είναι να μην δοθούμε βορά στους κερδοσκόπους, διότι την ίδια στιγμή που μιλάτε για τις αγορές, περιγράφοντας αδίστακτους κερδοσκόπους και τοκογλύφους, μας ζητάτε να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη μας, δηλαδή να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη μας στους τοκογλύφους!
Και δείτε! Κάθε φορά που εξαγγέλλετε νέα μέτρα, δεν πέφτουν τα spread, διότι αυτοί οι αδίστακτοι τοκογλύφοι, όταν τους δίνεις το ένα χέρι, θέλουν και το άλλο! Ξέρετε πότε έπεσαν τα spread; Όταν υπήρξε το κοινό ανακοινωθέν για στήριξη και κοινοτική αλληλεγγύη, κάτι για το οποίο φωνάζουμε εμείς «κάντε το!» εδώ και τέσσερις μήνες και εσείς λέτε «μόνοι μας θα τα καταφέρουμε».
Κύριε Πρωθυπουργέ, έχετε αποκλειστικά εσείς την ευθύνη. Δεν την έχουν ούτε οι αγορές ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Έχετε την ευθύνη, διότι αυτό το πλαίσιο οικοδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης το συνδιαμορφώσατε μαζί με τα άλλα σοσιαλδημοκρατικά και συντηρητικά Κόμματα στην Ευρώπη και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς δεν λαμβάνετε καμία πρωτοβουλία για την αλλαγή αυτού του πλαισίου.
Έχετε, όμως, την ευθύνη κυρίως, διότι δεν κυβερνά την Ελλάδα ο κ. Τρισέ και η κυρία Μέρκελ. Εσείς την κυβερνάτε την Ελλάδα και κινδυνεύετε –θα σας το ξαναπώ- να μείνετε στην ιστορία ως ο Πρωθυπουργός που επί των ημερών του η κυβέρνηση διέλυσε τις εργασιακές σχέσεις και το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα.
Το χειρότερο, όμως, δεν είναι πως θα μείνετε εσείς στην ιστορία. Το χειρότερο είναι τι θα πληρώσει ο ελληνικός και σε ποιο τέλμα θα μπει ο ελληνικός λαός, ένας ελληνικός λαός που τον καλείτε για άλλη μια φορά να κάνει θυσίες δίχως αντίκρισμα, αλλά, ουαί και αλίμονο, κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι της Κυβέρνησης, όταν αυτός ο λαός που έχει φιλότιμο, συνειδητοποιήσει ότι οι θυσίες αυτές είναι δίχως αντίκρισμα και κυρίως συνειδητοποιήσει ότι τον καλείτε να βάλει πλάτη, για να συνεχίσουν να κερδίζουν όσοι κέρδιζαν τα προηγούμενα χρόνια.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών): Θα ξεκινήσω απαντώντας σε αυτά που είπε η κυρία Παπαρήγα.
Κυρία Παπαρήγα, εσείς συνεχώς προσπαθείτε να περιορίσετε τη συζήτηση γύρω από τα σκάνδαλα και μόνο και μάλιστα με μία ηθικοπλαστική αντίληψη. Τα σκάνδαλα είναι φαινόμενο, το οποίο έχει υποσκάψει την έννοια της ευνομίας σε αυτή τη χώρα. Είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που ζει καθημερινά με αδικία ο Έλληνας πολίτης –καθημερινά!- από τη δημόσια υπηρεσία, το νοσοκομείο, την παιδεία, τα φροντιστήρια, τα ιδιαίτερα μαθήματα, μέχρι βεβαίως και τις μεγάλες –πραγματικά μεγάλες- σκανδαλώδεις προμήθειες ή άλλες καταχρηστικές πρακτικές προηγούμενων ετών.
Υπάρχει όμως και εκεί ένα τεράστιο δημοσιονομικό κόστος, αλλά αυτή η ανομία, η οποία προκαλείται, δημιουργεί και κάτι ακόμα, το οποίο πληρώνουμε σήμερα. Η ανομία δημιουργεί την αίσθηση ότι, βεβαίως, και εγώ ως πολίτης, ως επιχειρηματίας, ως γιατρός, ως μηχανικός δεν χρειάζεται να πληρώσω τους φόρους μου. Γιατί να πληρώνω εγώ, όταν ο άλλος ο Υπουργός έχει φορολογικούς παραδείσους και στέλνει τα λεφτά του έξω, για να αποφύγει τους φόρους; Γιατί εγώ, ο απλός πολίτης, να έχω αξιοπιστία σε αυτήν την πολιτεία;
Άρα, είναι θέμα αξιοπιστίας, καταρχήν, της ίδιας της πολιτείας, να βάλει αυτούς τους κανόνες και για τους ισχυρούς. Γι’ αυτό έχει σημασία, κυρία Παπαρήγα.
Τρίτον, δεν μιλήσαμε μόνο για το θέμα των σκανδάλων, γιατί υπήρχαν και άλλες πολιτικές, τις οποίες εμείς ως Αντιπολίτευση καταδικάσαμε και αλλάζουμε, χαριστικές φορολογικές ρυθμίσεις για τους ισχυρούς, για τις τράπεζες –όταν ήταν οι «παχιές αγελάδες»- για τα ασφαλιστικά ταμεία, χαριστικές ρυθμίσεις για να μην πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις. Τα έχουμε καταδικάσει.
Αυτή η έλλειψη ευνομίας για τους ισχυρούς είναι αυτό, το οποίο δημιούργησε και το διογκωμένο –αν θέλετε- έλλειμμα, το οποίο σήμερα καλείται, δυστυχώς, να πληρώσει ο ελληνικός λαός.
Και βεβαίως η αδιαφάνεια δεν είναι μόνο θέμα ελληνικό. Είναι βεβαίως και του καπιταλιστικού συστήματος –εσείς που θέλετε να κάνετε αναλύσεις του καπιταλιστικού συστήματος- γιατί στη Wall Street η αδιαφάνεια και η δυνατότητα να κρύψουν διαδικασίες, πρακτικές κ.λπ. οδήγησε ακριβώς στο να ισχυροποιηθούν τεράστια συμφέροντα και τελικά να αιχμαλωτίσουν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα στις βουλήσεις και στη βουλιμία τους.
Επειδή αναφέρεσθε και στο παρελθόν εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση να αναφερόμαστε και στο παρελθόν. Η δικιά μας, όμως, αναφορά στο παρελθόν δεν είναι για να μπορέσουμε αποφύγουμε τις ευθύνες μας, αλλά για να τονίσουμε το ποιες ευθύνες έχουμε όλοι μας πια από εδώ και πέρα ως χώρα, ως πολιτεία, να μην υπάρχει ατιμωρησία. Και βεβαίως, να δούμε και ποια ήταν τα λάθη που μας έφεραν εδώ, για να μην τα ξανακάνουμε.
Σε ό,τι αφορά το ευρύτερο καπιταλιστικό σύστημα. Βεβαίως, εγώ μπορώ να συμφωνήσω ότι έχει πάρα πολλά άδικα και παλεύω και εγώ ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για τις αλλαγές. Βέβαια, δεν θεωρώ -όπως και εσείς- ότι εμείς θα αλλάξουμε εν μια νυκτί το καπιταλιστικό σύστημα παγκοσμίως. Μπορούμε, όμως, να κάνουμε βασικά βήματα εξανθρωπισμού αυτού του συστήματος και να βάλουμε τουλάχιστον στη χώρα μας κανόνες δικαίου και ισονομίας. Αυτός είναι ο στόχος μας.
Μιλάτε για την αδικία, συμφωνώ. Ελάτε με τις προτάσεις σας να συμβάλουμε, ώστε να χτίσουμε ένα κράτος-δικαίου και να αξιοποιήσουμε και την αγορά που να υπηρετεί τον πολίτη. Και εμείς δεν έχουμε προτάσεις λάιτ, έχουμε πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Προτάσεις ακριβώς για να κάνουμε πιο δίκαιη την κοινωνία, να προστατεύσουμε το εισόδημα, να προστατεύσουμε τα δικαιώματα του πολίτη.
Μιλήσατε για τα διεθνή παιχνίδια στο διεθνές γεωπολιτικό σύστημα. Μα, ακόμα περισσότερος λόγος για να σφυρηλατήσουμε και να οχυρώσουμε τη χώρα μας από τους κερδοσκόπους και από τα παιχνίδια των διαφόρων. Ακόμα μεγαλύτερος και πιο ουσιαστικός ο λόγος σήμερα να μην είναι ευάλωτη η χώρα, να πάρουμε όλα τα μέτρα ώστε να μην μπορεί να παίξει κανείς με τα εθνικά μας συμφέροντα, με τους στόχους μας, με τις σημαντικές επιλογές που χρειάζεται να πάρει η χώρα μας σήμερα και για το μέλλον.
Και βεβαίως, επειδή μιλήσατε και για ανταγωνιστικότητα. Δεν θέλουμε τα προϊόντα μας να πουλιούνται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό; Νομίζετε ότι θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε απλώς δανειζόμενοι και εισάγοντας προϊόντα από το εξωτερικό για τη χώρα μας; Αυτή θα είναι η οικονομία μας; Όταν μιλάμε για ανταγωνιστικότητα, μιλάμε ότι το αγροτικό μας προϊόν να μπορεί να πηγαίνει στο ράφι στη Γερμανία και αλλού και να πληρώνεται σωστά και δίκαια ο αγρότης. Μιλάμε για τις τουριστικές μας υπηρεσίες, μιλάμε για τη βιομηχανία μας. Άρα, λοιπόν, θεωρώ ότι αυτά είναι ωραία σε γενικόλογες κριτικές, αλλά στην πράξη δεν ακούω συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης.
Σε ό,τι αφορά τον κ.Τσίπρα καταλαβαίνω την προσπάθεια ισοπέδωσης, το τι είμαστε εμείς, το τι είναι η Νέα Δημοκρατία. Θέλω να σας θυμίσω τις διαφορές μας τώρα, τους τέσσερις μήνες, τις διαφορετικές μας πολιτικές που ακολουθήσαμε. Διαφάνεια παντού. Και ενισχύεται η διαφάνεια σε όλες τις αποφάσεις μας. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και λίγες ίσως στον κόσμο, που θα εφαρμόσουν τόσο διάφανο σύστημα ώστε όλες οι υπογραφές όλων των Υπουργών και δημοσίων λειτουργών θα βρίσκονται στο διαδίκτυο. Γιατί δεν το έκανε η προηγούμενη Κυβέρνηση; Αυτή δεν είναι μια μεγάλη διαφορά, να ξέρει ο πολίτης πού πάνε τα χρήματά του;
Μετανάστες. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την πολιτική μας σε αυτό το θέμα; Φορολογικό σύστημα. Δεν αλλάζουμε το φορολογικό σύστημα; Δεν καταθέσαμε ένα άλλο φορολογικό νομοσχέδιο που επιβάλλει βάρη σε εκείνους που έχουν και κατέχουν και αναδιανέμει πιο δίκαια τον πλούτο που παράγεται σε αυτή τη χώρα; Είναι το ίδιο με την προηγούμενη Κυβέρνηση;
Ο ‘’Καλλικράτης’’, μια μεγάλη θεσμική αλλαγή που δεν τόλμησε κανένας παλαιότερα να κάνει. Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης με την ακρόαση στη Βουλή. Προστασία των εργασιακών σχέσεων. Προώθηση της πράσινης ανάπτυξης που για μας είναι ανταγωνιστική και βιώσιμη ανάπτυξη, είναι εκεί που πρέπει να πάει η χώρα. Η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Πρόγραμμα επιδότησης των εισφορών για να χτυπήσουμε την ανεργία των νέων. Αλληλεγγύη με έκτακτη εισφορά στους έχοντες και κατέχοντες για τους πιο αδύναμους.
Λέω μερικές από τις αλλαγές που εμείς σε τέσσερις-πέντε μήνες προωθήσαμε και που δίνουν το στίγμα της διαφορετικής πολιτικής.
Όμως, θέλω να ξανατονίσω ότι μπροστά μας έχουμε, πράγματι, όχι μόνο την κερδοσκοπία, αλλά και τους πιστωτές μας, δυστυχώς, οι οποίοι μας δανείζουν για να μπορούμε να επιβιώσουμε. Και το ερώτημα που οι πιστωτές θέτουν -άλλοι καλοπροαίρετα, άλλοι κακοπροαίρετα- είναι: Αυτή η χώρα είναι βιώσιμη; Θα αποπληρώσετε κάποια στιγμή αυτά τα οποία σας δανείζουμε; Αυτό είναι το απλό ερώτημα.
Και θέλω να σας μεταφέρω κάτι που μου είπε ο Γιόραν Πέρσον, όταν η Σουηδία είχε περίπου το ίδιο έλλειμμα, κοντά στο 13% λόγω μιας κρίσης του εκεί τραπεζικού συστήματος, όταν πήγε στην Ουάσιγκτον, διότι δεν ήταν στην Ευρωζώνη, για να μιλήσει στους πιστωτές του. Είχε πάρει σκληρά μέτρα και πήγαινε καλύτερα η οικονομία του, είχε βάλει μια τάξη στην οικονομία, άρχισε η ανάπτυξη και είχε δώσει χρήματα για τα νηπιαγωγεία. Πάει, λοιπόν, στην Ουάσιγκτον, στους πιστωτές τους και του κάνει κάποιος ερώτηση και του λέει: ‘’Μα, γιατί βάλατε στον Προϋπολογισμό σας χρήματα για τα νηπιαγωγεία;». Και είπε: «Τί σας ενδιαφέρει εσάς τι κάνω εγώ με τα χρήματα αυτά; Είναι πολιτική μου να στηρίξουμε τα νηπιαγωγεία. Είναι βασικός μας κοινωνικός στόχος η κοινωνική συνοχή’’. Και του απαντάει ο πιστωτής: ‘’Κύριε Πέρσον, ενδιαφερόμαστε, γιατί δεν είναι δικά σας τα χρήματα, είναι δικά μας τα χρήματα’’.
Δυστυχώς, εκεί έχουμε φθάσει, κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι, όταν μιλώ για την κηδεμονία και την επιτήρηση, στην οποία δεν βάλαμε εμείς τη χώρα, κύριε Τσίπρα, αλλά έβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση. Δυστυχώς, εκεί φθάσαμε και ο στόχος μας είναι να ανακτήσουμε αυτή την εθνική υπερηφάνεια και ανεξαρτησία και θα την ανακτήσουμε, για να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Και βεβαίως, ζητάμε την κοινοτική αλληλεγγύη. Όμως και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα έχει και αυτές τις πολιτικές της ιδεοληψίες, τις πολιτικές της δυνάμεις, πώς βλέπουν την αντιμετώπιση της κρίσης, πώς βλέπουν την κοινωνική συνοχή. Να θυμίσω ότι εμείς προωθήσαμε το Άμστερνταμ απέναντι και στο Μάαστριχτ. Εσείς είχατε ψηφίσει το Μάαστριχτ, το οποίο επικρίνετε σήμερα. Όμως, θα ζητήσουμε και ζητάμε πράγματι την κοινοτική αλληλεγγύη, όπως και αυτοί ζητάνε και εμείς να ανταποκριθούμε στις ευθύνες τις δικές μας, να βάλουμε τάξη σε αυτή τη χώρα.
Εμείς θα ανταποκριθούμε, με όποιο κόστος και με όποιο πόνο θα περάσουμε, με τον πιο δίκαιο τρόπο και θα ζητήσουμε και θα απαιτήσουμε αυτή την κοινοτική αλληλεγγύη και πιστεύω ότι θα την έχουμε.
Ευχαριστώ πολύ».