Υπάρχει μια συσσωρευμένη βία στην κοινωνία. Την τελευταία 4ετία, εντοπίζεται στους δρόμους, “όταν η Χρυσή Αυγή ακονίζει τις ξιφολόγχες της” και εντός των γηπέδων και των αθλητικών χώρων”. Εκεί η βία ατύπως είναι θεσμική συνοδεύει τις ομάδες και είναι κομμάτι της κουλτούρας των υποτιθέμενων οργανομένων. Η οργάνωση σημαίνει πως υπάρχει δομή, ιεραρχία, ενδεχομένως χρηματοδότηση. Αν υπάρχουν και όπλα, απειλές, επιθέσεις τραυματισμοί καταστροφές, τότε η έννοια της οργάνωσης αυτής λαμβάνει άλλο χαρακτήρα.
Χθες,στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, ανάμεσα σε ΠΑΟ και Ολυμπιακό όλοι γνώριζαν πως στους “φανατικούς” του πράσινης ομάδας, υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ως στόχο να προκαλέσουν επεισόδια. Και έγιναν με ακρίβεια δευτερολέπτου με αποτέλεσμα ο αγώνας να μην ολοκληρωθεί ποτέ.
Οι κυβερνήσεις εμφανίζονται ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Σε ορισμένες περιπτώσεις στο παρελθόν ήταν από αδιάφορες έως και κυνικές. “Αστους σφάζονται στο γήπεδο, αντί να κατεβαίνουν στους δρόμους”. Κοινώς επέτρεπαν και συνεχίζουν να ανέχονται αυτή την πρωτοφανή βία, η οποία έχει και εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Κι όμως οι λύσεις είναι ορατές.
Όταν κάνει μια πορεία πχ το ΠΑΜΕ στο κέντρο της Αθήνας, η αστυνομία κλείνει σειρά από δρόμους, με αποτέλεσμα να προκαλεί μποτιλιάρισμα σε όλη την πόλη και αγανάκτηση για τις κινητοποιήσεις. Στην περίπτωση των αγώνων ποδοσφαίρου, ειδικά στα ντέρμπι έχει το ρόλο του εκτοξευτή χημικών. Κάτω από τα μάτια της εισέρχονται στα γήπεδα μαχαίρια, μπουκάλια βενζίνες και άλλα, και μετά αναλαμβάνει να φουντώσει τη φωτιά. Ας αλλάξουν λοιπόν τακτική οι αποφασίζοντες. Να αναλαμβάνει η αστυνομία τη φύλαξη των γηπέδων, ένα 24ωρο πριν κάνοντας όλους τους απαραίτητους ελέγχους. Θα είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα, για το ποιος ελέγχει και ποιος έχει ευθύνη για το χώρο. Τα υπόλοιπα μπορούν να έρθουν.