ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
Με το Δημήτρη Μαρούλη
Ακριβώς 12 χρόνια μετά από τον θάνατο του Κάρολου Κουν, σε άρθρο του, στο αφιέρωμα των ”Επτά Ημερών” της εφημερίδας ”Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, ο Μάριος Πλωρίτης σημείωνε: «Όποιος θελήσει να δει ολόκληρη την ανέλιξη του Κουν στις βασικές ”τέμνουσές” της, θα αναγνωρίσει πως η αρχική αναζήτηση της γνήσιας ελληνικότητας τον οδήγησε στην κατάκτηση μιας γενικότερης γνησιότητας.
Γιατί η επαφή του με το ατόφιο λαϊκό στοιχείο τον δίδαξε πως ομορφιά δεν είναι η ”κομψότητα” αλλά το πάθος, πως ”ευγένεια” δεν έχουν οι τρόποι αλλά ο πόνος, πως το δράμα δεν είναι αλαλαγμός αλλά εσώτερη δόνηση, πως σημασία δεν έχει τόσο αυτό που λέγεται όσο αυτό που είναι. Κι όταν το ”είναι” έχει αληθινή γνησιότητα, γνήσια, πειστικά θα ηχήσει και αυτό που λέγεται.
Το καίριο, το αποφασιστικό, το ανάλλαχτο σε όλα τα σκηνικά δημιουργήματα του Κουν έμεινε πάντα η πυρετική διείσδυση στο βυθό του πάθους και του ονείρου που -μαζί με τις κοινωνικές συσχετίσεις- καθορίζουν τις πράξεις του ατόμου και τις συγκρούσεις των ατόμων, που προκαλούν τις ”δραματικές κρίσεις” ή τις φαιδρές παραλλαγές τους. Και αυτό στάθηκε η μεγάλη ”διδασκαλία” του για ηθοποιούς και κοινό».
Μεγάλος Δάσκαλος.
Μεγάλος Δάσκαλος.