ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
Με τον Δημήτρη Μαρούλη
Στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, σε φιλικό αγώνα με την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Πολωνίας, αγωνίζεται για πρώτη φορά με τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών, ο Βασίλης Χατζηπαναγής.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας “ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ”, για την πρώτη του εμφάνιση με τα χρώματα της Εθνικής «ο δεξιοτέχνης εξτρέμ του Ηρακλέους, εδήλωσε: Δεν αισθάνομαι τον παραμικρό φόβο που θα παίξω πρώτη φορά στην Εθνική. Άλλωστε έχω πείρα από τέτοιες συναντήσεις. Είμαι έτοιμος ν’ αγωνισθώ για τα ελληνικά χρώματα. Θα αγωνισθούμε για τη νίκη. Η έδρα αποτελεί για μας ένα καλό αβαντάζ. Η Εθνική Πολωνίας είναι ισχυρή ομάδα, αλλά όπως έμαθα έχει κάνει μια ανανέωσι».
Το παιχνίδι έληξε 1-0 με γκολ του Γιώργου Κούδα (23′) και οι εφημερίδες της εποχής, την επόμενη ημέρα, έγραφαν για τον «μεγάλο παίκτη» που «ζαλίζοντας με τις ντρίπλες του την πολωνική άμυνα, έκλεψε την παράσταση και γνώρισε την αποθέωση από τους χιλιάδες θεατές».
«Στο 54′ το γήπεδο ξεσηκώθηκε, καθώς ο Χατζηπαναγής έγινε κάτοχος της μπάλας κοντά στο δεξιό σημαιάκι του κόρνερ και με ζογκλερικές ενέργειες ανέτρεψε επανειλημμένως την αντίστασι τριών Πολωνών, ενώ το γήπεδο συγκλονίστηκε από τις επευφημίες των φιλάθλων. Ήταν ένα ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας του μεγάλου ομογενούς άσσου που θα μείνη αλησμόνητο σε όσους το παρακολούθησαν», αναφερόταν χαρακτηριστικά στο ρεπορτάζ της εφημερίδας “ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ”.
Ο «Νουρέγιεφ» των ελληνικών γηπέδων και του Ηρακλή, δεν αγωνίστηκε ποτέ σε επίσημο ματς με το εθνόσημο στο στήθος, λόγω της συμμετοχής του στην Εθνική Ελπίδων και την ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης.
«Η μεγάλη μου πίκρα ήταν ότι δεν έπαιξα στην εθνική ομάδα, που είναι ο καθρέφτης για κάθε παίκτη. Πιστεύω ότι όσον αφορά την εθνική ομάδα πλήρωσα και τα πολιτικά φρονήματα του πατέρα μου, ο οποίος ήταν αριστερός μέχρι το τέλος της ζωής του. Είχα πάει πολλές φορές στην Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Σοβιετικής Ένωσης και ρωτούσα γιατί δεν μπορώ να παίξω στην Ελλάδα. Εκείνοι μου έλεγαν ότι το χαρτί που ζητούσε η ΕΠΟ, με το οποίο θα έπρεπε να παραδεχθούν ότι λανθασμένα με χρησιμοποίησαν στην εθνική τους ομάδας, δεν μπορούσε να δοθεί γιατί τότε η Ολυμπιακή Επιτροπή θα ζητούσε πίσω το χάλκινο που πήραν στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ, αφού για την πρόκριση της Σοβιετικής Ένωσης είχα αγωνιστεί ως βασικός σε όλα τα παιχνίδια των προκριματικών. Μου είχαν πει ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να ζητήσει να γίνει ένα ειδικό δικαστήριο, στο οποίο θα αποδείκνυαν ότι οι γονείς μου είναι Ελληνες – όπως και ήταν – και έτσι θα μπορούσα να αγωνιστώ με την Εθνική Ελλάδος, όμως αυτό δεν έγινε ποτέ», είχε εκμυστηρευθεί στις 12 Απριλίου 2014 – αναφερόμενος στο ζήτημα – ο Βασίλης Χατζηπαναγής, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ».
Στις 14 Δεκεμβρίου 1999, εννιά χρόνια μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ο «Βάσια» αγωνίστηκε και πάλι με τα εθνικά χρώματα στο αποχαιρετιστήριο -φιλικό- ματς που έδωσε προς τιμήν του η Εθνική Ελλάδας με την Γκάνα (1-1), στο Καυτανζόγλειο Στάδιο.