ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
Με τον Δημήτρη Μαρούλη
Ο Νίκος Παπάζογλου, ένας από τους πλέον αγαπημένους τραγουδοποιούς και ερμηνευτές, μετά από δύο χρόνια μάχης με τον καρκίνο, νικήθηκε από την επάρατη νόσο, σε ηλικία 63 ετών.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου του 1948, ο Νίκος Παπάζογλου συμμετείχε από τα μέσα του 1965 στο συγκρότημα ”Ronnie and those”, ενώ, το 1967 βρέθηκε να τραγουδά στο κέντρο «Χαβάη» της Θεσσαλονίκης με τους «Olympians», αντικαθιστώντας τον Πασχάλη Αρβανιτίδη, όταν εκείνος χρειάστηκε να διακόψει τη συνεργασία του με το συγκρότημα για να υπηρετήσει στον στρατό.
Παράλληλα, έγινε μέλος του συγκροτήματος “Blow Up” και μετά τη διάλυσή τους, περί τα τέλη της δεκαετίας του ΄60, συμμετείχε -ως ερμηνευτής- για μικρό χρονικό διάστημα στους ”Fratelli”, από τη διάλυση των οποίων δημιουργήθηκαν τον Οκτώβριο του 1971 οι ”Μακεδονομάχοι”, με τον Ν. Παπάζογλου να τραγουδά μαζί τους για 4 μήνες.
Λίγο αργότερα, με το συγκρότημα ”Ζηλωτής” βρέθηκε στο Άαχεν, όπου -σύμφωνα με παλαιότερη εξομολόγησή του στο περιοδικό ”Ήχος & Hi-Fi”- ”σε μια βομβαρδισμένη φάμπρικα φτιάξαμε έξι αριστουργηματικά τραγούδια, τα οποία όμως τα ηχογραφήσαμε σε demo στην Ιταλία”. Τα τραγούδια αυτά δεν εκδόθηκαν ποτέ και μετά το σύντομο πέρασμα από το Μιλάνο, επέστρεψε στην Ελλάδα.
Το 1976 συμμετέχει στην παράσταση “Αχαρνής”, γεγονός που τον φέρνει σε επαφή με τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Μανώλη Ρασούλη, ενώ, την επόμενη χρονιά, η παράσταση που παρουσιαζόταν στη μπουάτ «Ρήγας» της Πλάκας, κυκλοφορεί σε δίσκο, με τον τίτλο “ΑΧΑΡΝΗΣ – Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια” – Τραγούδια για νέους κανταδόρους (όπως ο Σ. Μπουλάς, ο Ν. Παπάζογλου, η Μ. Τανάγρη, ο Ν. Ζιώγαλας, ο Ηλ. Λιούγκος, ο Β. Ξύδης, ο Μ.Ρασούλης).
Το 1978 γίνεται ευρέως γνωστός με την «Εκδίκηση της γυφτιάς» του Νίκου Ξυδάκη και του Μανώλη Ρασούλη,, δίσκο-σταθμό στην ελληνική δισκογραφία, σε παραγωγή του Δ. Σαββόπουλου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, στη δισκογραφική παρουσία του συγκαταλέγονται «Τα Δήθεν», το «Χαράτσι», το «Μέσω Νεφών», τα ”Σύνεργα”, το «Όταν κινδυνεύεις, παίξε την πουρούδα», η «Μάισσα Σελήνη» κ.α.
Ο Ν. Παπάζογλου δημιούργησε στη Θεσσαλονίκη το στούντιο ”Αγροτικόν”, όπου ηχογραφούσε τις δουλειές του, αλλά και πολλών άλλων καλλιτεχνών με τους οποίους συνεργάστηκε. Με το συγκρότημα «Λοξή Φάλαγγα» περιόδευε το καλοκαίρι σε διάφορες περιοχές της χώρας, χαρίζοντας στο κοινό μοναδικές συναυλιακές στιγμές.
«Λαϊκό τραγούδι είναι αυτό που βασίζεται σε έναν καλό στίχο», έλεγε, σε συνέντευξή του το 2009 στην εφημερίδα ”Ελευθεροτυπία”, επισημαίνοντας: «Εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι αδύνατον να χωρίσεις και να αναζητήσεις την παρηγοριά σε ένα φτηνοτράγουδο. Δεν μου λένε τίποτα οι φοβερές ενορχηστρώσεις, τα δήθεν ευρηματικά ρεφρέν, που επαναλαμβάνονται 40 φορές για να καταλήξουν σε μία σαχλαμάρα. Το λαϊκό τραγούδι είχε πάντα πολύ συγκροτημένο στίχο, ρυθμούς που είχαν να κάνουν με τη λαϊκή μας κουλτούρα. Και δυστυχώς δεν έχουν πια καμία σχέση με τις σημερινές πίστες. Μόνο στα ρεμπετάδικα μπορείς να ακούσεις αυθεντικό ήχο».
Με ανακοίνωσή της, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού εκφράζει τη θλίψη της για τοn θάνατο του Νίκου Παπάζογλου. «Η επίδρασή του υπήρξε καθοριστική στην πορεία του ελληνικού τραγουδιού. Τα τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου και η φωνή του αποτελούν πολύτιμο θησαυρό της μουσικής μας κληρονομιάς και ειδοποιό στοιχείο της μουσικής μας ψυχοσύνθεσης. Εκφράζουμε ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του», αναφέρεται στην ανακοίνωση.